Η ερημιά που αποπνέουν τα εκλογικά κέντρα θυμίζει Ταρκόφσκι ή Αγγελόπουλο. Τα βλέπω περνώντας από έξω, πεζή ή οδηγώντας: λίγες πλαστικές καρέκλες, λάμπες φθορισμού, σκόρπιες αφίσες κολλημένες με τέσσερα ζιλοτέιπ, φυλλάδια υπόπτου χρηματοδότησης, κρύα πλακάκια και φιγούρες να περιφέρονται εντός δίχως νόημα.
Επιβεβαιώνουν αυτό που είναι: φτιάχνονται εν μία νυκτί για να διαρκέσουν 20 ημέρες. Σαν από υποχρέωση στο status quo, σαν από απόγνωση- και τι άλλο να κάνουμε;
Ποτέ δεν κατάλαβα τον λόγο ύπαρξής τους. Τι προσθέτουν; Δέστε και τα σώματα: αμήχανα, άτσαλα, μαζεύονται για να δηλώσουν υποστήριξη, συνενοχή. Αποτυχημένα μαγαζιά γεμάτα ψυχρές ανοησίες υπερυψηλών ενοικίων. Κάλπικα στέκια με ημερομηνία λήξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάζετε ελεύθερα, εισάγοντας προφίλ "όνομα" ή επιλέγοντας "Ανώνυμος"