Mykonos

Χθές έγινα μάρτυρας της γνωστής ελληνικής μπουρδολογίας: τα πράγματα είναι όπως μας συμφέρουν. Δελτίο ειδήσεων των οκτώ:

Το κανάλι
Υπότιτλος ρεπορτάζ: «Η Μύκονος το πιο ακριβό νησί στον κόσμο». Εικόνες αρχείου. Ένας υπερβολικός, προκλητικός τίτλος πάντα βοηθάει στην αύξηση της τηλεθέασης. Συνεντεύξεις τηλεφωνικές.

Πρόεδρος ένωσης ξενοδόχων Μυκόνου
«Οι τιμές είναι λίγο πιο ακριβές, αλλά έχουμε ποιότητα που δεν την βρίσκεις αλλού. Δηλαδή θέλω να πω, ο πελάτης έχει ποιότητα και την πληρώνει λίγο παραπάνω».
Το λίγο παραπάνω είναι συνήθως 50-80%. Η ποιότητα υπηρεσιών είναι θέμα τύχης και συγκυριών για τον πελάτη, όπως σε όλη τη χώρα.

Τοπικός παράγων τοπικής αυτοδιοίκησης
«Ο Έλληνας μείωσε τον χρόνο των διακοπών, οι ξένοι είναι λιγότεροι».
Γκρίνια επαγγελματική. Ας κλαυτούμε, αυτό αρέσει στους ψηφοφόρους μας, άσε που αυτό δημιουργεί βάση για διεκδικήσεις από το κράτος.
Έχετε ακούσει ποτέ παράγοντα να λέει: «είμαστε ευχαριστημένοι, όλα κυλούν ομαλά, έχουμε κόσμο, εισόδημα, και του χρόνου»;

Άλλος πρόεδρος
«Οι τιμές των καταλυμάτων είναι κάτω έως 50%. Μόνο τα εστιατόρια έχουν τις ίδιες και λίγο αυξημένες τιμές, λόγω ΦΠΑ».
Δηλαδή, πού ήταν οι τιμές πριν τη μείωση; Το κόλπο της μη αναγραφόμενης παλιάς τιμής των εκπτώσεων. Πάτε στοίχημα ότι ο πρόεδρος έχει καταλύματα στο όνομα του γιού του ή της γυναίκας του, αλλά όχι εστιατόριο με τα κεφτεδάκια 18 ευρώ;

Ο καθείς λέγει ό,τι «πρέπει να πει», στο όνομα  ιδιότυπου μάρκετινγκ που μοιάζει με οθωμανικό παζάρι στο Καπαλί Τσαρσί, ακόμη κι ο δημοσιογράφος, αντί να (συμ-)μαζεύει αυτά που λένε οι άλλοι, κοτσάρει αυτό «που πρέπει», ακόμη κι αν δεν υποστηρίζεται από το ίδιο του το ρεπορτάζ!